Κυριακή 16 Αυγούστου 2015

Τρείς παράλληλες ιστορίες


 
Μέρος πρώτον

Η ΒΑΓΙΑ

Η Βάγια ήταν δεκαέξι χρονών όταν μάζεψε τον πατέρας της σχεδόν πεθαμένο από την πλατεία του χωριού.

Το χτυπούσαν για ώρα  με συρματόσχοινο οι φασιστοσυμμορίτες για να αποκαλύψει που κρυβόταν ο γιός του ο Ελασίτης.

Σταμάτησαν όταν ήταν σίγουροι ότι είχε πεθάνει.

Η Βάγια τον μετέφερε σε έναν αχυρώνα.

Το περιποιήθηκαν χωρίς να πουν σε κανέναν τίποτα.

Όλοι νόμιζαν ότι ήταν πεθαμένος.

Σε λίγους μήνες ξαναπερπάτησε.

Η Βάγια ακολούθησε την πρώτη μονάδα του ΕΛΑΣ που πέρασε από το χωριό.

Πολέμησε και με τον Δημοκρατικό στρατό.

Δεν ήξερε πολλά πράματα περί κομμουνισμού.

Να φαντασθείτε ότι τελευταία ψήφιζε ΠΑΣΟΚ.
 
-----------------------

 

Μέρος δεύτερον

Η ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ

Έτυχε μια φορά να βρεθώ μπροστά σε ένα περιστατικό που πολύ δύσκολα θα τύχαινε σε κάποιον .

Με φώναξε ένας από τους απόγονους μιας πολύ πλούσιας αρχοντικής οικογένειας να του φτιάξω ένα κιόσκι στο χτήμα.

Ο Σιόρ Μικέλης , γέρος πλέον, ήταν  ένας «αστός».

Γνώριζε καλά την ιστορική αριστοκρατική του καταγωγή  αλλά είχε μεγαλώσει με τα ήθη της επόμενης εποχής.

Είχε ακόμα κάτι από εκείνο το πρώιμο πατερναλιστικό της πληβειακής αστικής τάξης.

 

Έστειλε την υπηρέτρια και μας έφερε ζεστό ψωμί ζυμωμένο και ψημένο στον φούρνο του.

Ένα πιάτο με ελιές , κομιντόρα , λίγο λάδι να βουτήξουμε , ένα κρεμμύδι  κομμένο στα τέσσερα και μια μποτίλια άσπρο κακοτρύγη.

Καθίσαμε στο πεζούλι και τρώγαμε.

Ξάφνου πέρασε ένας συνομήλικος του από το διπλανό σπίτι και αρχίσανε την κουβέντα σε ύφος έντονο.

Ο Γείτονας τον κατηγορούσε ότι το τοιχίο γύρω από το σπίτι το  είχε φτιάξει η οικογένεια του σιόρ Μικέλη «με λεφτά του δημοσίου».

Αυτό ήταν!

Ο Σιόρ Μικέλης τον κάλεσε σε μονομαχία και του είπε να διαλέξει όπλα!

Νόμιζα ότι αστειεύονται.

Σε λίγο ήρθε ο Σιόρ Μικέλης με δύο μακριές θήκες .

Τα σπαθιά ήταν αληθινά.

Κοιτούσα έκπληκτος.

Δεν είναι δυνατόν!

Στις δύο πρώτες σπαθιές και ενώ ήμουνα έτοιμος να μπω στη μέση, ο Σιόρ Μικέλης του τρυπάει το ποδάρι ψηλά στο μηρί.

Ποτάμι τα αίματα.

Το βάλαμε στην καμιονέτα και τονε πήγαμε στο νοσοκομείο.

Είπαμε ότι έπεσε πάνω σε έναν σιδερένιο πάλο και τρυπήθηκε.

Το επιβεβαίωσε και ο ίδιος και το επεισόδιο έληξε.
 
 

Μέρος Τρίτον

Ο ΝΙΚΗΤΗΣ

Την ώρα που η Βάγια πολεμούσε στα βουνά , Ο Πέτρος ,  ένας συνομήλικος της στην πόλη αγόρασε τα δικαιώματα για την αντιπροσωπεία μια Αμερικάνικης ασφαλιστικής πολυεθνικής που τότε ήταν ακόμη άγνωστη.

Σύντομα η Πολυεθνική έγινε πανίσχυρη και ο Πέτρος διάσημος παράγοντας της πόλης.

Ήταν πάντα σοβαρός αριστερός. Δε του άρεσαν «οι ακρότητες και οι φανατισμοί».  

Θα μπορούσε να γίνει δήμαρχος αλλά το κόμμα έκρινε ότι ήταν «ακόμα ώριμο κάτι τέτοιο».

Παρέμεινε πάντα στην πρώτη σειρά των καθισμάτων των προεκλογικών συγκεντρώσεων.

Τακτοποίησε και τα παιδιά του.

Μάλλον όταν πεθάνει θα παρευρεθεί σύσσωμη η τοπική ηγεσία του κόμματος και ίσως αναλάβει να βγάλει και τον επικήδειο ο ίδιος ο Γραμματέας της επιτροπής.

Φαντάζομαι ότι θα αναφερθεί με λόγια συγκινητικά στο «ήθος του εξαίρετου αυτού συμπολίτης μας που παρέμεινε σε όλη του την ζωή πιστός στα ιδανικά της εργατικής τάξης».

 

*Οι σύντομες αυτές  Ιστορίες είναι αληθινές.

Έχω αλλάξει μόνον τα ονόματα των προσώπων στα οποία αναφέρομαι.

1 σχόλιο:

akrat είπε...

!!!!!!!!!!!

αυτά υπάρχουν ΤΟ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ