ΡΑΦΑΛΑΔΕΣ

Κάνει πολύ ζέστη και περνάω με την μηχανή απόγευμα από τους Μαλακιούς*.

Στο δρόμο του χωριού συναντάω μια γερόντισσα καθισμένη σε μια πλαστική καρέκλα στην άκρη του δρόμου, στον ίσκιο μιας  καρυδιάς.

Το σκέφτομαι και σταματάω.

-«Νόννα* , ξέρεις που είναι οι Ραφαλάδες?» ερωτώ.

-«Είναι πιο πάνω παιδί μου..περνάς τον Αγρό και θα βρεις ένα μικρό δρόμο που σε πάει εκεί».

-Υπήρχε παλιά κανένα μονοπάτι που μπορούσε να πάει κανείς κατευθείαν από δώ τσου Ραφαλάδες?» Ερωτώ ξανά.

- «Ήταν ένα στρατί αλλά τώρα είναι κλειστό από τσι βατσουνιές…» μου λέει η συμπαθέστατη γερόντισσα …..και συνεχίζει  «..αλλά τι να πάς να κάνεις εκεί …πέντε σπίτια είναι και δεν ηξέρω αν μένει κανείς».

-«Έχουμε στο χωριό μας ένα τραγούδι που λέει για τσου Ραφαλάδες και ήθελα να ξέρω» συνεχίζω.

-« Τραγούδι για τσου Ραφαλάδες!? …και τι λέει?.»

-«Λέει…

«Απόπερα τσου Μαλακιούς σιμά τσου Ραφαλάδες

Οπού ναι μια μελαχρινή γιομάτη νοστιμάδες

Το λυγερό τσι το κορμί πόσες καρδιές ραΐζει

Χορεύει λεβαντίνικο* και απ όλες  ξεχωρίζει

Με ζύγωσε χορεύοντες  και μούδωκε το χέρι

Αγιούτο* Παντοκράτορα να τηνε κάμω ταίρι.

Με κοίταγε και τα μάτια της είχανε βουρκώσει και  λάμπανε .

-«… και τώρα …. πάς να  τηνε   βρεις?»

Ξαφνιάστηκα ….κατάλαβα και συνέχισα εντελώς φυσικά.

-«Θα πάω  όταν νυχτώσει.»

-«Πρόσεχε παιδί μου γιατί είναι άγριοι αυτοί ….μη σε σκοτώσουνε».

Έβαλα μπροστά και έφυγα με έναν κόμπο στο λαιμό.

*Μαλακιοί = Χωριό της βόρειας Κέρκυρας που σήμερα ονομάζεται Δροσάτο.

*Νόννα (Nonna) = Γιαγιά

*Λεβαντίνικος χορός =  Ανατολίτικος χορός . Έτσι έλεγαν παλιά τους  παραδοσιακούς χορούς των Ενετών επειδή οι υπόλοιποι Ιταλοί έλεγαν τους Ενετούς Λεβαντίνους.

*Αγιούτο (Aiuto)  = Βοήθεια.