Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

357 ΛΕΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΓΕΡΑΣΙΜΟ ΔΗΜΟΥΛΑ



Γνώρισα τον Μάκη στα γραφεία των οπαδών  της ΑΕΚ  Κέρκυρας.
Οι “Original” έχουν την λέσχη τους στη Σπηλιά και ανέλαβα να τους φτιάξω μια σιδερένια πόρτα προκειμένου να προστατευθούν από πιθανές επιθέσεις οπαδών άλλων ομάδων.
Ο Μάκης  είναι γύρω στα τριανταπέντε άντε σαράντα το  πολύ.
Δουλεύει ως υπάλληλος στον Δήμο Κερκυραίων.
 Άνθρωπος χαμηλών τόνων που περνάει απαρατήρητος.
Κουβέντα στην κουβέντα  μου είπε ότι φτιάχνει ένα βιβλίο για τα τοπωνύμια της Κέρκυρας. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση που ένας φαινομενικά συνηθισμένος άνθρωπος  ενδιαφέρθηκε για να κάνει μια τόσο σοβαρή και  δύσκολη εργασία.
Στην αρχή υπέθεσα ότι θα πρόκειται για μια ερασιτεχνική ασχολία ενός υπαλλήλου που θέλει να περάσει τον ελεύθερο χρόνο του κάνοντας κάτι.
Δώσαμε ραντεβού στην πλατεία και μου ήρθε στο Ευρώπη με μια στίβα χαρτιά.
Έμεινα με ανοιχτό το στόμα.
Επρόκειτο για μια επιστημονική εργασία σοβαρού επιπέδου.
Δεν επρόκειτο για μια απλή  καταγραφή των ονομάτων των χωριών των συνοικιών η των οικισμών.
Είχε ασχοληθεί με την προέλευση της ονομασίας και της κάθε μικρής τοποθεσίας του νησιού μας και είχε αναζητήσει την προέλευση της.
-«Πόσο καιρό το δουλεύεις?» τον ρωτάω.
-«Εδώ και δεκαπέντε χρόνια» μου απαντά. «Έχω γυρίσει όλη την Κέρκυρα βήμα- βήμα για να τα γράψω αυτά που βλέπεις» .
-«Σε βοήθησε κανείς?»
-«Όχι ποιος να με βοηθήσει?»
-«Σκοπεύεις να το εκδώσεις? Έχεις λεφτά?».
-«Θα μαζέψω»  μου λέει.
Το βιβλίο του Γεράσιμου Δημουλά , ύστερα από πολλές περιπέτειες βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία. Έχει τίτλο «Κέρκυρα: Από  όπου χαράζει  έως όπου βυθά».
Δεν κάνω διαφήμιση.
Το βιβλίο αυτό θα είναι θαύμα αν ο εκδότης βγάλει τα έξοδά του.
Μιλάω για την δύναμη που έχουμε μέσα μας .
Η Κόρη μου αγόρασε το βιβλίο.
Ο Μάκης άφησε μια κληρονομιά στα παιδιά μας και στις επόμενες γενεές.
Αύριο θα πάει ξανά στη δουλειά του και γυρνώντας θα περάσει από το  φούρνο να πάρει ψωμί.
Η Υπάλληλος του φούρνου θα κοιτάει απέναντι στην τηλεόραση τους  φωνασκούντες .
Πιθανόν να μην ρίξει ούτε μια ματιά στον κύριο Γεράσιμο Δημουλά.
Έτσι γινόταν πάντα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: